The Dø – pobudka z piosenką na ustach

Co może zrobić amator entuzjasta dobrej muzy z youtube, kiedy obudzi się z piosenką na ustach? Proste! Musi ją ponownie posłuchać i wrzucić na swoją stronę. Właśnie taka sytuacja spotkała mnie dzisiaj. Konkretnie wkręcił mi się ten fragment: „… so many people around. We dissapoint and let down…„. Miałem przygotowany inny materiał, ale to było silniejsze.

Z tym zespołem, czy raczej tymi piosenkami historia była taka, że wpadło mi to w ucho już dawno. Z jednym małym „ale”, że muszę to jeszcze ponownie przesłuchać zanim zdecyduję czy dodać na Czek Iz Aut. To ponowne przesłuchanie musiało się odbyć podświadomie dlatego macie możliwość tego posłuchać. Olivia, wokalistka The Dø ma taką pociągającą lekkość śpiewania i poruszania się. Repertuar The Dø wymyka się z wszelkich kategorii muzycznych, choć te dwie piosenki Despair, Hangover and Ecstasy i Miracles w tej aranżacji musiałbym zaliczyć do poezji śpiewanej. Pięknie skonstruowane zdania z fajnymi wyszukanymi słowami. Żadnych „baby„, „love” czy „chick„.

We’re breaking promises we thought we could keep
We trigger avalanches unknowingly
We travel in and out, we take off, we land
We live in airports like we don’t have a plan
This is a journey and we call it home
And when it stops we’re feeling miserable, well

—-

I still care about you being well
I still wonder how we conquered hell
I still love this nonsense team we make
I still think we’re twisted both the same

Podobnie jak z Bomba Estéreo, dużo bardziej podobają mi się te live-ki, jak ta tutaj z parku, niż wersje studyjne. W tym wykonaniu wyeksponowany został wokal i pewnie to mnie kupiło. W studyjnych wersjach w muzyce robi się bałagan i dyskotekowy beat odwraca uwagę od tego co fajne.  Zdaje się, że ma to swoje podłoże w moim naturalnym zamiłowaniu do minimalizmu. Dużo bardziej niż wielkie stadionowe koncerty z wieloma muzykami wolę kilka instrumentów w ciasnym wnętrzu klubu z garstką słuchaczy. To najlepszy sposób na obcowanie z muzyką.